Author: Patrick Van de Wiele

Gisterenvond kon je op de Grote Baan in Herdersem op de koppen lopen. Rond 18 uur startte daar immers de avondmarkt. Heel wat mensen waren blij dat na de Corona lockdown van vorig jaar dit weer kon doorgaan. Terrassen zaten dan ook overvol, en de sfeer zat er duidelijk in.

Met wat vertraging door technische geluidsproblemen kon rond half 8 aan het Parochiaal Centrum, de plaatselijke coverband W!P aan hun soundcheck beginnen. Ik had vooraf een kort gesprek met saxofonist Sander. De band bestaat al zo’n 3 ½ jaar, en de meeste leden zijn afkomstig uit de plaatselijke Harmonie. Twee jaar geleden stond de groep hier ook al op te treden, maar dit was nu pas hun 2^de optreden na de Corona lockdown. De band bestaat uit een zangeres en 7 muzikanten, die bijna allemaal muzikaal geschoold zijn. Dat zijn 3 blazers, te weten een trompettist, klarinettist en een saxofonist; een keyboardspeler, een drummer, een basgitarist en een sologitarist.

Na de soundcheck met een stukje van ‘The Way to Your Heart’ van Soulsister, schoten ze echt goed in gang met de Vlaamse song ‘Wij gaan beginnen’. En we bleven in de Nederlandstalige sfeer met ‘De wereld is van iedereen’, waarna een liedje volgde dat ik niet meteen herkende. Toen was het tijd voor een duet tussen de zangeres en keyboardspeler Wim, waarna de sfeer, en het dansende publiek, goed op gang kwam op de tonen van ‘Swimming in the Pool’ van The Radio’s. Liliane St. Pierre’s Eurovisiedeelname ‘Soldiers of Love’ was de volgende cover, gevolgd door een mooie versie van Sting’s ‘Englishman in New York’. Iets daarna volgde dan de volledige versie van ‘The Way to Your Heart’, waarna Wim Soutaer’s ‘Allemaal’ aan de beurt was. En nog wat later volgde de zomerhit ‘Walkin’ on Sunshine’ van Katrina & The Waves, waarna een uitstap naar Bruno Mars geprogrammeerd stond, met een drumsolo tussenin. En om het met de woorden van Tina Turner te zeggen: “we gonna do it nice ‘n’ easy”. Muziekliefhebbers wisten direct dat dit de intro tot haar versie van ‘Proud Mary’ was, waarop het publiek uit de bol ging. Vervolgens verzocht de zangeres ons om in hurkhouding te gaan zitten, dit ter aanloop naar een song over ‘Jump’, die ik eigenlijk niet herkende.

Dit was voor mij een aangename introductie tot deze lokale coverband, maar ik moest weg want op het Hardingplein stond rond half 10 al de volgende coverband te trappelen om aan hun optreden te beginnen. Ja, The Johnny Cash Tribute Band stond met hun act ‘Ring of Fire’ geprogrammeerd aan het gloednieuwe sportlokaal, dat vrijdag voordien officieel geopend was. Deze groep bestaat ook voor het merendeel uit Herdersemenaren, en de line-up is als volgt: een gitarist, keyboardspeler, akoestisch gitarist en bandleider Joost Roggeman, een zangeres, bassist en drummer.

Op de tonen van ‘With a Little Help from My Friends’ van The Fab Four betrad ik het goed gevulde terrein, waarna Johan Verminnen’s ode aan ‘Brussel’ uit de boxen schalde. Daarna keerden we terug naar Liverpool met een cover van ‘The Ballad of John & Yoko’, uiteraard ook weer van The Beatles, om vervolgens over te schakelen naar een countrynummer. Het repertoire van deze coverband situeert zich voornamelijk in country en rock, maar ook Nederlandstalige nummers komen aan bod. Johnny Cash’s ‘Ring of Fire’, het thema van dit sluitstuk, was de volgende track, ook weer gevolgd door nog een ander countrynummer. Elvis’ ‘Suspicious Minds’ volgde daarop, met nog een uitstapje naar de sixties met een cover van Simon & Garfunkel’s ‘Mrs. Robinson’. Het liedje ‘I’m gonna knock on your Door’ dateert al uit 1961 en kwam iets later voorbij, gevolgd door ‘Stupid Cupid’ en het country item ‘Jackson’ van Lee Hazelwood & Nancy Sinatra. We bleven verder in die tijdsgeest met Simon & Garfunkel’s ingetogen ‘The Sound of Silence’, om vervolgens een uitstapje te maken naar het Vlaamstalige ‘Magie’ van Philippe Robrecht. Maar country stond centraal en we keerden weer naar Johnny Cash met ‘I Walk the Line’, overigens ook de titel van diens biopic. The Everly Brothers kwamen aan bod met ‘Bye Bye Love’, en de oude rocker Chuck Berry werd aangehaald met een cover van ‘Johnny B Goode’ uit 1959. We wipten daarna terug over naar de UK met ‘Hey Jude’ van The Beatles, waaraan ‘De zotte morgen’ van Zjef Vanuytsel gebreid werd. Elvis kwam ook nog eens terug in de schijnwerpers met ‘That’s Allright Mama’, om weer naar de country terug te keren met ‘Sweet Home Alabama’ van Lynyrd Skynyrd. Johnny Cash maakte ooit een coverversie van Depeche Mode’s ‘Your Own Personal Jesus’ en dat nummer sloot deel 1 van dit optreden af.

Na een korte pauze ging dit feestje nog tot na middernacht door, en de aanwezigen genoten er blijkbaar van. Dit was voor mij ook weer een geslaagde kennismaking met deze lokale coverband, die spijtig genoeg geen website heeft. Maar Joost Roggeman is een van de bezielers van Café Bij Stinne aan het Kravaalbos in Meldert, te bereiken op de site https://cafestinne.wordpress.com/.

Hopelijk krijgen we volgend jaar weer zo’n mooi programma, uiteraard met dank aan de Dorpsraad.

Patrick Van de Wiele

Meer info:

https://www.facebook.com/WIPCoverband